Материал из энциклопедии Руниверсалис
Латинский
Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: attestā-
|
|
Praesens
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
| Sing.
|
1 p.
|
—
|
attestor
|
—
|
attester
|
—
|
—
|
| 2 p.
|
—
|
attestāris
|
—
|
attestēris
|
—
|
attestare
|
| 3 p.
|
—
|
attestātur
|
—
|
attestētur
|
—
|
—
|
| Plur.
|
1 p.
|
—
|
attestāmur
|
—
|
attestēmur
|
—
|
—
|
| 2 p.
|
—
|
attestāmini
|
—
|
attestēmini
|
—
|
attestamini
|
| 3 p.
|
—
|
attestantur
|
—
|
attestentur
|
—
|
—
|
|
|
Imperfectum
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
| Sing.
|
1 p.
|
—
|
attestābar
|
—
|
attestārer
|
| 2 p.
|
—
|
attestabāris
|
—
|
attestarēris
|
| 3 p.
|
—
|
attestabātur
|
—
|
attestarētur
|
| Plur.
|
1 p.
|
—
|
attestabāmur
|
—
|
attestarēmur
|
| 2 p.
|
—
|
attestabamini
|
—
|
attestarēmini
|
| 3 p.
|
—
|
attestabantur
|
—
|
attestarentur
|
|
|
Futūrum I
|
| Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
| Sing.
|
1 p.
|
—
|
attestabor
|
—
|
| 2 p.
|
—
|
attestaberis
|
—
|
| 3 p.
|
—
|
attestabitur
|
—
|
| Plur.
|
1 p.
|
—
|
attestabimur
|
—
|
| 2 p.
|
—
|
attestabimini
|
—
|
| 3 p.
|
attestabuntur
|
—
|
| Infīnitivus praesentis actīvi
|
—
|
| Infīnitivus praesentis passīvi
|
attestāri
|
| Participium praesentis actīvi
|
attestāns
|
| Gerundium
|
attestandī
|
| Gerundivum
|
attestandus, -a, -um
|
Основа супина: attestāt-
| Participium perfecti passivi
|
attestātus, -a, -um
|
| Participium futuri activi
|
attestātūrus, -a, -um
|
| Supinum I
|
attestātum
|
| Supinum II
|
attestātū
|
at-tes-tor
Глагол (отложительный), первое спряжение.
Приставка: at-[-]][-]]; корень: -test-; окончание: -or.
Произношение
Семантические свойства
Значение
- свидетельствовать, подтверждать, удостоверять ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Синонимы
Антонимы
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
Этимология
Происходит от ad «к, на», далее из праиндоевр. *ad- «к, у; около» + testari «свидетельствовать, завещать», далее из testis «свидетель» (восходит к праиндоевр. *tris- «три»: изначальное знач.
«третье, незаинтересованное лицо»).
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
Библиография