Материал из энциклопедии Руниверсалис
Латинский
Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: perrogā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
perrogō
|
perrogor
|
perrogem
|
perroger
|
—
|
—
|
2 p.
|
perrogas
|
perrogāris
|
perroges
|
perrogēris
|
perrogā
|
perrogare
|
3 p.
|
perrogat
|
perrogātur
|
perroget
|
perrogētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
perrogāmus
|
perrogāmur
|
perrogēmus
|
perrogēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
perrogātis
|
perrogāmini
|
perrogētis
|
perrogēmini
|
perrogāte
|
perrogamini
|
3 p.
|
perrogant
|
perrogantur
|
perrogent
|
perrogentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
perrogābam
|
perrogābar
|
perrogārem
|
perrogārer
|
2 p.
|
perrogābas
|
perrogabāris
|
perrogāres
|
perrogarēris
|
3 p.
|
perrogābat
|
perrogabātur
|
perrogāret
|
perrogarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
perrogabāmus
|
perrogabāmur
|
perrogarēmus
|
perrogarēmur
|
2 p.
|
perrogabātis
|
perrogabamini
|
perrogarētis
|
perrogarēmini
|
3 p.
|
perrogābant
|
perrogabantur
|
perrogarent
|
perrogarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
perrogābo
|
perrogabor
|
—
|
2 p.
|
perrogābis
|
perrogaberis
|
perrogāto
|
3 p.
|
perrogābit
|
perrogabitur
|
perrogāto
|
Plur.
|
1 p.
|
perrogabimus
|
perrogabimur
|
—
|
2 p.
|
perrogabitis
|
perrogabimini
|
perrogatōte
|
3 p.
|
perrogabuntur
|
perroganto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
perrogāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
perrogāri
|
Participium praesentis actīvi
|
perrogāns
|
Gerundium
|
perrogandī
|
Gerundivum
|
perrogandus, -a, -um
|
Основа перфекта: perrogāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
perrogāvī
|
perrogāverim
|
perrogāveram
|
perrogāvissem
|
perrogāverō
|
2 p.
|
perrogāvisti
|
perrogāveris
|
perrogāveras
|
perrogāvisses
|
perrogāveris
|
3 p.
|
perrogāvit
|
perrogāverit
|
perrogāverat
|
perrogāvisset
|
perrogāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
perrogāvimus
|
perrogāverimus
|
perrogāverāmus
|
perrogāvissēmus
|
perrogāverimus
|
2 p.
|
perrogāvistis
|
perrogāveritis
|
perrogāverātis
|
perrogāvissētis
|
perrogāveritis
|
3 p.
|
perrogāvērunt
|
perrogāverint
|
perrogāverant
|
perrogāvissent
|
perrogāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
perrogāvisse
|
Основа супина: perrogāt-
Participium perfecti passivi
|
perrogātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
perrogātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
perrogātum
|
Supinum II
|
perrogātū
|
perrogo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: per-[-]][-]]; корень: --.
Произношение
Семантические свойства
Значение
- расспрашивать, опрашивать (одного за другим) (p. sententias L, T, Su etc.);
- проводить (legem VM). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Синонимы
Антонимы
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
Ближайшее родство
|
|
|
Этимология
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания