Материал из энциклопедии Руниверсалис
Латинский
Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: interrogā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
interrogō
|
interrogor
|
interrogem
|
interroger
|
—
|
—
|
2 p.
|
interrogas
|
interrogāris
|
interroges
|
interrogēris
|
interrogā
|
interrogare
|
3 p.
|
interrogat
|
interrogātur
|
interroget
|
interrogētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
interrogāmus
|
interrogāmur
|
interrogēmus
|
interrogēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
interrogātis
|
interrogāmini
|
interrogētis
|
interrogēmini
|
interrogāte
|
interrogamini
|
3 p.
|
interrogant
|
interrogantur
|
interrogent
|
interrogentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
interrogābam
|
interrogābar
|
interrogārem
|
interrogārer
|
2 p.
|
interrogābas
|
interrogabāris
|
interrogāres
|
interrogarēris
|
3 p.
|
interrogābat
|
interrogabātur
|
interrogāret
|
interrogarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
interrogabāmus
|
interrogabāmur
|
interrogarēmus
|
interrogarēmur
|
2 p.
|
interrogabātis
|
interrogabamini
|
interrogarētis
|
interrogarēmini
|
3 p.
|
interrogābant
|
interrogabantur
|
interrogarent
|
interrogarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
interrogābo
|
interrogabor
|
—
|
2 p.
|
interrogābis
|
interrogaberis
|
interrogāto
|
3 p.
|
interrogābit
|
interrogabitur
|
interrogāto
|
Plur.
|
1 p.
|
interrogabimus
|
interrogabimur
|
—
|
2 p.
|
interrogabitis
|
interrogabimini
|
interrogatōte
|
3 p.
|
interrogabuntur
|
interroganto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
interrogāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
interrogāri
|
Participium praesentis actīvi
|
interrogāns
|
Gerundium
|
interrogandī
|
Gerundivum
|
interrogandus, -a, -um
|
Основа перфекта: interrogāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
interrogāvī
|
interrogāverim
|
interrogāveram
|
interrogāvissem
|
interrogāverō
|
2 p.
|
interrogāvisti
|
interrogāveris
|
interrogāveras
|
interrogāvisses
|
interrogāveris
|
3 p.
|
interrogāvit
|
interrogāverit
|
interrogāverat
|
interrogāvisset
|
interrogāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
interrogāvimus
|
interrogāverimus
|
interrogāverāmus
|
interrogāvissēmus
|
interrogāverimus
|
2 p.
|
interrogāvistis
|
interrogāveritis
|
interrogāverātis
|
interrogāvissētis
|
interrogāveritis
|
3 p.
|
interrogāvērunt
|
interrogāverint
|
interrogāverant
|
interrogāvissent
|
interrogāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
interrogāvisse
|
Основа супина: interrogāt-
Participium perfecti passivi
|
interrogātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
interrogātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
interrogātum
|
Supinum II
|
interrogātū
|
interrogo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: inter-[-]][-]]; корень: --.
Произношение
Семантические свойства
Значение
- спрашивать; допрашивать, опрашивать ◆ Ait autem ad illos Jesus : Interrogo vos si licet sabbatis benefacere, an male : animam salvam facere, an perdere ?Тогда сказал им Иисус: спрошу Я вас: что́ должно делать в субботу? добро, или зло? спасти душу, или погубить? Они молчали. «Евангелие от Луки», 6:9 // «Вульгата»
- обвинять ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Синонимы
Антонимы
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
Этимология
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания