Словарь:құлақ

Казахский

құлақ I

Морфологические и синтаксические свойства

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Им.	құлақ	құлақтар
Р.	құлақтың	құлақтардың
Д.	құлаққа	құлақтарға
В.	құлақты	құлақтарды
М.	құлақта	құлақтарда
Исх.	құлақтан	құлақтардан
Тв.	құлақпен	құлақтармен

құлақ

Существительное. Корень: -құлақ-.

Произношение

• МФА: [qʊˈɫɑq]

Семантические свойства

Құлақ [1]

Значение

1. анат. ухо ◆ Құлақ - адам мен көптеген жануарлардың есту мүшесі.
   Ухо – орган слуха у человека и многих животных.
2. колок струнного инструмента ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
3. ушко (котла в виде выступа; опускающаяся часть ушанки); дужка (ведра); ручка (самовара, кастрюли) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
4. курок (ружья) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Антонимы

1. —
2. —
3. —
4. —

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: құлаққап, құлақша, құлақшын

Этимология

От пратюркск. *kulkak / *Kul-kak «ухо», от которой в числе прочего произошли: др.-тюрк. qulqaq «ухо», караханидск. قُلَقْ‏ (qulaq), قُلْقاقْ‏ (qulqaq), азерб. qulaq (гулаг; قولاق), башк. ҡолаҡ, казахск. құлақ, каракалп., кр.-тат. qulaq, карач.-балк., кумыкск. къулакъ, караим., кирг., ногайск., тувинск., южн.-алтайск. кулак, османск. قولاق (kulak), тат. колак (qolaq), тофалар. ӄулаӄ, тур., гагаузск. kulak, туркм. gulak (гулак), узб. quloq (қулоқ), уйгурск. قۇلاق (қулақ; qulaq), хакас., урум. хулах, чувашск. хӑлха, шорск. қулақ, якутск., долганск. кулгаах. Пратюрк. родственно прамонг. *kulkï «ушная сера; среднее ухо» (ср. монг. хулхи (ᠬᠤᠯᠢᠬᠢ) «ушная сера; внутреннее ухо»). Монг. форму трудно объяснить как тюрк. заимствование; ср. также пратунгусоманьчжур. *xūl- «звук». Восходит к праалтайск. *k`ū̀jlu ( ~ -o) «ухо; слышать».

құлақ II

Морфологические и синтаксические свойства

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Им.	құлақ	құлақтар
Р.	құлақтың	құлақтардың
Д.	құлаққа	құлақтарға
В.	құлақты	құлақтарды
М.	құлақта	құлақтарда
Исх.	құлақтан	құлақтардан
Тв.	құлақпен	құлақтармен

құлақ

Существительное. Корень: -құлақ-.

Произношение

• МФА: [qʊˈɫɑq]

Семантические свойства

Значение

1. истор. кулак (богатый крестьянин-собственник) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Антонимы

1. —

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

Из русск. кулак.