Легутко, Рышард

Эта статья находится на начальном уровне проработки, в одной из её версий выборочно используется текст из источника, распространяемого под свободной лицензией
Материал из энциклопедии Руниверсалис
Рышард Легутко
Научная деятельность
Научная сфера философия

Рышард Антони Легутко (польск. Ryszard Antoni Legutko; р. 24 декабря 1949, Краков) — польский ученый и политик. Депутат Европейского парламента с 2009, член партии «Право и справедливость».

Изучал английскую филологию (1973) и философию (1976) в Ягеллонском университете. В 1991 году он получил докторскую степень, в 1998 году получил звание профессора гуманитарных наук. В 2003 году он был назначен профессором.

Он является преподавателем Ягеллонского университета. Он специализируется на политической и социальной философии, античной философии и истории философии. Член коллегии «Invisibile».

В 80-е годы он редактировал подпольный журнал «Arka» в Кракове. До октября 2005 года он занимал должность президента образовательного общества Научный центр политической мысли, в 1992 году он стал его соучредителем.

С 2005 по 2007 он был членом Сената.

С 13 августа по 16 ноября 2007 года он занимал пост министра образования в правительстве Ярослава Качиньского.

С 4 декабря 2007 по 16 апреля 2009 он был госсекретарем в канцелярии президента Леха Качиньского.

Толкования трудов Платона

  • Fedon (1995, 2018)
  • Eutyfron (1998)
  • Obrona Sokratesa (2003)
  • Kriton (2017)

Публикации

  • Bez gniewu i uprzedzenia (1989; Nagroda PEN Clubu)
  • Platona krytyka demokracji (1990)
  • Nie lubię tolerancji: szkice i felietony (1993)
  • Spory o kapitalizm (1994)
  • Etyka absolutna i społeczeństwo otwarte (1994; Nagroda im. Andrzeja Kijowskiego)
  • Frywolny Prometeusz (1995) – zbiór felietonów
  • I kto tu jest ciemniakiem (1996) – zbiór felietonów
  • Tolerancja. Rzecz o surowym państwie, prawie natury, miłości i sumieniu (1997; Nagroda Ministra Edukacji Narodowej)
  • Czasy wielkiej imitacji (1998) – zbiór felietonów
  • Złośliwe demony (1999) – zbiór felietonów
  • O czasach chytrych i prawdach pozornych (1999) – zbiór esejów
  • Society as a Department Store: Critical Reflections on the Liberal State (2002)
  • Raj przywrócony (2005) – zbiór esejów
  • A demokrácia csúfsága (pol. Niegodziwość demokracji, 2005)
  • Podzwonne dla błazna (2006) – zbiór esejów
  • Traktat o wolności (2007)
  • Esej o duszy polskiej (2008, 2012; wyd. w jęz. rum.: Eseu despre sufletul polonez, Casa Cartii de Stiinta, Kluż-Napoka 2018, ISBN 978-606-17-1349-3[1])
  • Ošklivost demokracie a jiné eseje (pol. Brzydota demokracji i inne eseje, 2009)
  • Triumf człowieka pospolitego (2012; wydanie w jęz. ang.: The Demon in Democracy: Totalitarian Temptations in Free Societies, Encounter Books, Nowy Jork 2016, ISBN 9781594038631; wydanie w jęz. niem.: Der Dämon der Demokratie – Totalitäre Strömungen in liberalen Gesellschaften, Karolinger, Wiedeń 2017, ISBN 9783854181767; wyd. w jęz. rum.: Triumful omului de rând, Casa Cartii de Stiinta, Kluż-Napoka 2017, ISBN 978-606-17-1228-1[2])
  • Antykaczyzm (2013)
  • Sokrates (2013; Nagroda Literacka im. Józefa Mackiewicza)
  • Polska, Polacy i suwerenność (2014) – zbiór felietonów

Книги

  • Legutko, Ryszard (1990). Plato’s Critique of Democracy.
  • ——— (1993). Nie lubię tolerancji : szkice i felietony [I Don't Like Tolerance: Sketches and Columns].
  • ——— (1997). Toleration.
  • ——— (2007). A Treatise on Liberty.
  • ——— (2008). An Essay on the Polish Soul.
  • ——— (2013). Socrates.
  • ——— (2016). The Demon in Democracy: Totalitarian Temptations in Free Societies. ISBN 1-59403863-5.[14]
  • Эссе Legutko, Ryszard (January–February 2016). "Letter from Warsaw". Quadrant. 60 (1–2): 70–72.

Награды

Примечания

  1. Eseu despre sufletul polonez. Autor: Ryszard Legutko (рум.). casacartii.ro. Дата обращения: 11 декабря 2018.
  2. Triumful omului de rând. Autor: Ryszard Legutko. casacartii.ro. Дата обращения: 12 декабря 2018.
  3. Chancelaria das Ordens Honoríficas Portuguesas. Дата обращения: 14 июля 2020. Архивировано 22 мая 2011 года.
  4. Premier Mateusz Morawiecki Człowiekiem Roku 2018 „Gazety Polskiej”. Дата обращения: 14 июля 2020. Архивировано 27 ноября 2020 года.

Ссылки